Een verrassing op 18 juni j.l., niet in het minst voor de toercommissie, was een monsteropkomst.
Het gebeurt niet elke dag, dat je gastheer niet voldoende boten voor je beschikbaar heeft en dat je je eigen boot, de Bulwijk in dit geval, moet meenemen. Met onze handige nieuwe botenwagen en enkele ervaren wedstrijdrotten bleek deze klus een fluitje van een cent.
Vervolgens kon Martin, stralend van genoegen door de deelname van 19 roeiers, de laatste informatie verschaffen.
Aangekomen bij de Roei- en zeil van Gouda lagen daar drie wherry’s en een D4 voor ons klaar. Voor wie het niet mocht weten, wij hadden vroeger een D2, de Tuurluur, die vanwege geringe belangstelling van de hand is gedaan. Een D is net iets breder dan een C en net iets smaller dan een wherry.
Waarom de Gouwenaren graag in een D4 roeien werd ons duidelijk toen we op het kortgolvige water van de plassen voeren.
De stabiliteit van zo’n boot werd later op de tocht nog eens expliciet bewezen door Martijn die demonstratief rechtop in de boot ging staan alvorens te wisselen met de stuur.
Voor het te water gaan wachtten ons nog enkele verrassingen. De wherry’s konden wel heel opvallend licht en gemakkelijk uit de loods en in het water gebracht worden.
Tillen was niet nodig, de boot gleed als lag hij al in het water, over een ingenieus systeem van twee-dimensionaal glijden/rijden en vervolgens schuiven over een paar balken.
op de glijhelling
Een andere verrassing was de kennismaking met een soort oefenskiff van dik kunststof met drijvertjes aan de riggers en ook al weer iets handigs, een glijhelling waarmee je zo het water in en uit kon komen. Wim, Cora en ik moesten dat bootje even uitproberen, hierbij geholpen door oud-Kromlid Robert Scheen, die in Gouda de jeugd blijkt te trainen.
motorkracht wijkt voor spierkracht 
zo warm, het zweet liep in mijn ogen
Maar daarna konden we ook doen waarvoor we gekomen waren: heerlijk roeien op de plassen, door nauwe doorgangetjes, onder lage smalle bruggen, tussen een flottielje kano’s, vele sloepen die het verkeersreglement bleken te kennen (spierkracht gaat voor motorkracht) en een armada aan zeilboten.
Ook was het genieten van het fraaie landschap en van een bijzonder natuurkundig verschijnsel: bijzonnen aan weerskanten van de gesluierde zon, een soort gespiegelde regenboog in de richting van de echte zon.
marike fotografeert de bijzon 
de bijzon
Roeigenoot Roel had ons onderweg al ingeseind, dat deze tocht hem moest helpen een oud trauma te verwerken. Hij vertelde ons, dat hij enige jaren terug ook op de plassen had gezeten en dat ze, toen de nacht begon in te vallen, én de weg waren kwijt geraakt én een hevige regenbui over zich heen hadden gekregen. Hij kon het ons navertellen, dus ze moeten destijds wel de roeiclub weer gevonden hebben.
Wij wilden hem graag helpen bij die verwerking en zouden dus alle aandacht aan goede navigatie besteden. Of het zo had moeten zijn, bij de voorbereiding van de tocht had ik een log-appje op mijn mobieltje geïnstalleerd om zo nodig de weg terug te kunnen vinden, maar onder de (in)druk van de tocht kwam ik er pas bij een pauze op het water, op circa 2/3-e van de tocht, achter, dat ik het appje niet gestart had.
de laatste 3 km 
voor wie van cijfertjes houdt
Weliswaar waren er wat bescheiden uitgevallen waterkaartjes tegen de binnenkant van de boot geplakt, maar het is onze bemanning (m/v) helaas niet gelukt om daar iets uit op te maken. De enige goede strategie was dus de boot van Martin te volgen en hierop hebben we gelukkig niet tevergeefs vertrouwd.
Ook al was het avond, de temperatuur was nog hoog en daarnaast had het roeien ook voor de nodige zweetdruppeltjes gezorgd, dus al dromend van een koel glas witte wijn legden wij de laatste kilometer af. Maar helaas, toen de boten weer keurig in de stelling lagen bleek de bar niet open. Martin stelde voor om bij thuiskomst in Woerden op de eigen club een kop koffie te drinken, maar dat voorstel bleek niet de verwachte troost te brengen, dus de après-aviron ging niet door. Na een hartelijk afscheid en met een zeer terecht bedankje aan Martin ben ik huiswaarts gekeerd, alwaar een verkwikkende slaap op mij lag te wachten.
Van de Goudse roeiers hoorden we dat er op woensdag en vrijdag verrukkelijke maaltijden worden geserveerd in de club. Misschien een ideetje voor een volgende keer?
Een uitgebreide galerie met foto’s van verschillende deelnemers vind je hier.