12 september 2021
Secretaris
Gemeente en Viking als vroedmeesters aan de wieg van De Krom
Al jaren zien we de Gemeente Woerden in de persoon van de sportraad actief bezig om alle Woerdenaren aan het sporten te krijgen. Dertig jaar geleden organiseerde deze raad in dat kader een ‘Waterdag’ om ook de watersporten onder de aandacht te brengen. Nu woonden er in Woerden enkele leden van de Utrechtse roeivereniging Viking. Hieronder ook de bij de gemeente werkende landschapscoördinator Clara Prins, die aan huidig erelid Hetty Zandvliet vroeg of zij zich ervoor wilde inzetten om het roeien in Woerden voor die Waterdag op stapel te zetten.
In juni van 1991 was het zo ver en konden de Woerdenaren op de singels kennis maken met de roeisport in de zo geheten wherry’s, lekker stabiele, brede boten, die Viking de organisatoren ter beschikking had gesteld. De Woerdense roeiers lieten hun bedrevenheid zien in een demonstratie met skiffs, supersmalle en wiebelige boten die heel wat vaardigheid vereisen. De gemeente toonde zich van haar beste kant met broodjes en drank. Met 25 inschrijvingen was de basis voor een roeivereniging gelegd en konden de gemeente en Viking zeggen dat zij als vroedmeesters aan de wieg van De Krom hebben gestaan.
Al in oktober van hetzelfde jaar kon het voorlopige bestuur onder leiding van huidig erelid Rob Melchers naar de notaris voor de oprichtingsakte. Het kind was gelegaliseerd, maar had met één enkele – van Viking gekregen – wherry, zonder eigen terrein aan de Rijn, zonder subsidie, een moeilijke jeugd waarin het echter grandioos opgroeide tot de huidige sportieve, enthousiaste, inclusieve en gezellige vereniging.
De wherry, Najade genaamd, werd tijdelijk gestald in de singel nabij het Westdampark in de tuin van tandarts Bert Veling. Met diverse krijgertjes van andere verenigingen groeide de vloot en daarmee in gelijke tred het ledenaantal en werd de noodzaak van een eigen terrein alsmaar dringender.
De Stichting Utrechtse Molens als goede fee aan onze wieg
De Krom was de wieg dus eigenlijk al ontgroeid, maar na enige jaren kwam toch het opslagterrein van de Stichting Utrechtse Molens in beeld. We huizen nog steeds op dit terrein, met een goede ‘huisbaas’, nu voor een lange huurperiode gegarandeerd.
Met een formele vergunning, een goed contact met de gemeente en een toekomstige brug op veilige afstand zitten we in een redelijk comfortabele positie: ondanks de nog onveranderde bestemming ‘opslagterrein’ hebben we nu met veel overleg, geduld en wachten op mild politiek klimaat, én met de onlangs verkregen vergunning een loods om te bouwen tot koffiekamer, een prima locatie verkregen, van waaruit we nog lang onze geliefde sport kunnen beoefenen. Soms werd van het geduld wat te veel gevraagd en zo maakte de vereniging in 2012 gebruik van het spreekrecht om de gemeenteraad te vragen een beslissing te nemen over de locatie van de ‘eerste’ brug en daarmee een eind aan onze onzekerheid te maken. Om kracht aan dit verzoek bij te zetten werd de hele gemeenteraad voor een ‘clinic’ uitgenodigd, waarin alle fracties vertegenwoordigd waren en de boot in zijn gegaan. Van het latere proces ‘Brug Woerden-West’ bewaren de betrokken Kromleden de goede relaties met de projectleiders Huib van der Kolk en Len Hazeleger. Hoewel we niet hoeven te verzwijgen, dat twijfel en geduld ons meer dan eens geplaagd hebben, kunnen we wel stellen dat de gemeente ons altijd het vertrouwen heeft gegeven dat zij er borg voor staat, dat wij adequaat verplaatst zouden worden in het geval het brug-tracé over ons terrein zou lopen.
Binding met Woerden
De Krom heeft veel Woerdenaren onder haar leden, ook al hebben heel wat roeiers uit de regio, van Oudewater en Bodegraven tot Breukelen en van Montfoort en IJsselstein tot Utrecht ons weten te vinden.
De binding met Woerden zelf is altijd sterk geweest. Burgemeester en wethouders hebben steeds onze belangrijkste momenten meebeleefd. Oudere leden weten zich nog te herinneren dat burgemeester Hans Schmidt ooit met kind in de kinderwagen op de Open Dag aanwezig is geweest en een stukje in een wherry heeft mee geroeid.
In 1993 heeft wethouder Tieneke Lander-Riemersma onze eerste loods en in 2009 heeft wethouder Loes Ypma onze tweede loods feestelijk geopend.
In 2016 heeft wethouder Margot Stolk onze drijvende vlotten in de haven feestelijk met een grote taart in gebruik genomen. Oud-wethouder Cor van Tuijl is lid van onze vereniging geweest.
Wij zijn trots op drie wedstrijdboten die de Woerdense ERU ons gesponsord heeft, alsook op de wedstijd-skiff van IJzerhandel Gerritse. Bij het eerste lustrum maakte oud-stadsfotograaf, wijlen Jaap van der Vooren, een groepsfoto van onze leden, die een prominente plaats in zijn prachtige fotoboek Samenspel heeft gekregen.
De Krom anno 2021
Het ledental blijft na de groeispurt uit de beginperiode redelijk stabiel rond de 120. In een topjaar is er wel eens een uitschieter naar boven geweest, maar zelfs in corona-tijd zitten we nog steeds op die veilige 120. Hoewel we ons een inclusieve vereniging vinden en dat willen uitstralen blijken de nieuwe Nederlanders ons nog niet te vinden. Wij richten ons ook op de jeugd en verzorgen jaarlijks meerdere ‘clinics’ voor middelbare scholen, maar omdat we een startleeftijd van twaalf jaar hebben missen wij de meeste kinderen die immers op die leeftijd al aan het voetballen of hockeyen zijn. Heel veel leden van het eerste uur zijn nog steeds lid. Dit brengt ons nu op ongeveer 30% 70-plussers. Met een regelmatige aanwas van leeftijdsgroep 30-60 jaar blijven we jong van hart en leden.
Waar we de vloot begonnen met wat boventallige krijgertjes van andere verenigingen, Viking voorop, hebben we nu een financieel gezonde vereniging, die zich in de afgelopen jaren verschillende aankopen van nieuwe boten kon permitteren.
De Krom roeit als breedtesport, dus voor het plezier en om op een aangename wijze aan je gezondheid te werken. We hebben enkele leden die wel aan wedstrijden, krachttoeren en marathons deelnemen, maar die doen dat vooral op eigen initiatief en vaak met leden van andere verenigingen samen.
2021 het jaar van het zesde lustrum.
Dit lustrumjaar zal vooral herinnerd worden als het jaar dat pas echt goed door drong dat de ‘brug’ die vele jaren als een zwaard van Damocles boven onze loodsen heeft gehangen definitief enkele honderden meters oostwaarts komt. En helaas ook als het jaar waarin duidelijk werd dat de corona een blijvertje is.
De haalbaarheid van de plannen voor een koffiekamer kon eindelijk getoetst worden en resulteerde in een vergunning om de zoutloods op ons terrein te verbouwen.
De plannen worden thans uitgewerkt om deze voor te leggen aan de ledenvergadering. De winderige koffiehoek van loods 2 waarin we wat rillerig zitten na te praten en koffie te drinken, wordt ingeruild voor een aangename, windvrije, duurzaam verwarmde koffiekamer. Dit zal ongetwijfeld het clubgevoel versterken.
Onze lustrumcommissie heeft een corona-bestendig feestprogramma gemaakt. Toen alles nog op coronaslot zat hebben we via Zoom een pubquiz gehouden, die hilarische momenten heeft opgeleverd, en zeker heeft aangetoond dat de kennis van wat er bij roeien komt kijken nog altijd goed op peil is.
De lustrumtocht met aanvullende barbecue was zeer goed verzorgd en is hogelijk door de deelnemers gewaardeerd. Zoals bij ons gebruikelijk kon iedereen mee doen, of je al 40 jaar roei-ervaring hebt of net je eerste lessen achter de rug hebt. Het goede weer heeft er mede voor gezorgd, dat toen de laatste worstjes van de grill waren gekomen, er nog lang en geanimeerd is nagezeten.
De lustrumreceptie die door aanwezigheid van onze sportwethouder en onze ‘huisbaas’ extra cachet krijgt, staat ons nog te wachten. Met een avondtocht, in oktober echt in het donker, wordt een gedenkwaardig lustrumjaar afgesloten.
