Categorie: laatste nieuws

11 oktober 2021
secretaris

Zaterdag 9 oktober heeft De Krom zijn dertig jarig bestaan grandioos afgesloten met een nachtelijke tocht over de Rijn en de singels. Toen het duister was ingevallen zijn circa 50 clubleden met ruim 150 meter totale lengte aan boten met de feeërieke, maar ook avontuurlijke tocht over het donkere water gestart.

Het terrein was feestelijk ingericht, de boten waren creatief van alle vormen van verlichting voorzien waaronder zelfs snoeren kerstlampjes, de riemen hadden fluorescerende bandjes, de meeste roeiers hadden goed zichtbare gele kleding aan en sommigen hadden zelfs een mijnwerkerslamp op. De lustrumcommissie had met koffie, thee en allerlei heerlijkheden voor een goede sfeer en conditie gezorgd. Er heerste een gezonde maar vrolijke spanning omdat roeien in het donker toch echt wel wat anders is dan bij daglicht.

Om goed in flottielje te varen lag een jachtje dwars op het water waarachter de boten zich naar hun volgnummer opstelden. Toen de laatste boot uit de haven gevaren was werd de tocht aangevangen, op naar de draaikom bij de Woerdense haven waar een groepsfoto gemaakt zou worden.

Nadat ook de laatste boot onder de Rozenbrug door was gekomen werden de boten stil gelegd om bij de lange sluitertijd van de camera enkele foto’s van de hele groep te maken. Het was oergezellig zo dicht op elkaar en de grappen en grollen vlogen door de lucht, wat de regieaanwijzingen van de fotograaf er niet gemakkelijker op maakte.

Vervolgens werd de tocht voortgezet naar de Mandelabrug, alwaar voor elke boot een mandje versnaperingen aan een touw van boven af wordt aangereikt. Hierna wordt nog even doorgevaren tot de Stationsweg alwaar even gerust kon worden bij een glaasje.

Op de terugtocht is de zin in de in het vooruitzicht gestelde glühwein zo groot, dat ieder in zijn eigen hoge tempo roeit waarbij het idee van flottielje varen vervloeit met het Rijnwater.

Weer terug op de club worden de boten in een ongekend tempo schoongemaakt, van verlichting bevrijd en in de loodsen opgeborgen. Hierna gaan de dienbladen met glühwein en voor de chauffeurs chocolademelk met slagroom rond en worden er marshmallows aan stokjes geprikt om boven de vuurkorf een mooi bruin korstje te krijgen.

Het einde van een – ondanks corona – prachtig lustrumjaar nadert nu ras en biedt voorzitter Frans de gelegenheid om de leden van de lustrumcommissie uitgebreid voor het voetlicht te halen en te bedanken voor hun voortreffelijk creatieve, georganiseerde en uitgevoerde lustrumprogramma. We denken hierbij nog even terug aan de pubquiz via Zoom tijdens de voorjaarslockdown, de zomertocht met gastronomische rustplek aan de Dubbele Wiericke gevolgd door een overheerlijke barbecue en de feestelijke receptie waarbij naast de oud-leden ook wethouder sport Arjan Noorthoek acte-de-présence heeft gegeven. Met een goede fles wijn voor ieder commissielid onderstreept Frans zijn woorden.

Wanneer de laatste deelnemer het terrein verlaat rest nog de opruimtaak voor de lustrumcommissie, wat zo vanzelfsprekend gaat, dat je haast vergeet dat dat heel bijzonder is, chapeau dames en heren!

En tot slot: ook voor de Woerdense Courant was ons lustrum nieuws:

Een mooie traditie moet je in ere houden, dus ook in dit lustrumjaar hebben we de Kromme Rijn Games gewoon door laten gaan. Kersvers staat nog in ons geheugen de lustrumtocht en -barbecue van twee weken geleden. Vandaag staat aansluitend op de Games de ‘ceremoniële’ lustrumreceptie op ons te wachten. Toch hadden we op de Games een mooie opkomst van zo’n dertig enthousiastelingen.

De wedstrijden waren zoals gewoonlijk in twee delen, de C4-en om de snelheid en het ringsteken om de behendigheid, of liever nog om de hilariteit. Het programma werd ook dit jaar weer aangevuld met een geweldige lunch.

We zeggen wel dat de Games wedstrijden-met-een-knipoog zijn. Iedereen mag mee doen, ook de leden die net hun basiscursus hebben afgerond. Door een zo evenwichtig mogelijke bootindeling worden de kansen zo eerlijk mogelijk gemaakt. Maar lekker fanatiek roeien en de wil om de eerste te worden geven wel een wedstrijd-karakter. Je streed voor gelijke kansen ook dit jaar weer in twee races, eerst in de De Bas met Cécile aan het roer en dan in De Nes met Renate op stuur (of omgekeerd). Renate instrueerde alle teams met het oefenen van de wedstrijdstart – half half driekwart heel – en benadrukte dat het beheerst oprijden en het volgen van de slag bepalend zijn voor succes. En met alle goede begeleiding kan het nog gebeuren dat je in je enthousiasme een riem zo verkeerd weet te krijgen dat de dol openbreekt of dat je van je bankje schuift. Dan is de poedelprijs je deel.

Bij het ringsteken gaan de vier roeiers van elk team, nu zonder besturing door Renate of Cécile, in de wherry Rietveld, twee roeiers, één stuurman en één steker.

De regels zijn duidelijk, maar kennelijk voor sommige wat minder goed scorenden aan commentaar onderhevig. Uw secretaris en zijn team overkwam dat. Als je de ring wel van zijn bevestiging los krijgt, maar als die daarbij in het water valt in plaats van aan de stok komt, krijg je dan dezelfde 15 seconden straf als wanneer je de ring überhaupt niet raakt? De wedstrijdleiding was onverbiddelijk! De teleurstelling groot, maar de hartverwarmende reacties van het publiek, tevens je tegenstanders, maakten veel goed.

De lunch was ook dit jaar weer een topprestatie van Margreet en haar team. Deze keer zat er zelfs pain au raisin bij, een heerlijkheid waar ik mij net als in Frankrijk maar wat graag aan te buiten ga. Dit en de broodjes kregen gretig aftrek.

Intussen maakte de wedstrijdcommissie de balans op: de drie scores werden bij elkaar opgeteld en dat leidde tot het uitroepen van Adry, Arnold, Marike, Richard als winnaar. Hun namen komen op de wisselbeker.

19 september 2021
Secretaris

Wat was het een bont gezelschap op de lustrumreceptie. Veel Krommers, waaronder uw scribent, hadden hun Krom-kloffie aangehouden, waarin ze ‘s morgens in de Kromme Rijn Games hadden gestreden, andere strijders hadden zich tussendoor in het net gestoken, de oud-leden waren van keurig tot uiterst chic en de wethouder had zich gehouden aan ons kledingadvies ‘informeel’. Bij binnenkomst was het voor sommigen even een gedoe om het QR-gecodeerde vaccinatiebewijs zichtbaar te maken, maar als het eenmaal gelukt was stond er meteen een feestelijke welkomst-prosecco of de alcoholvrije variant daarvan klaar.

De bar, de zitjes, de sta-tafels en het onderdak voor de muzikanten waren zo opgesteld dat het zowel een organisch als gezellig en intiem geheel vormde – met voldoende bewegingsruimte voor wisselende contacten, drankvoorziening en sanitaire eisen. De vlaggen, banieren en wimpels gaven extra accent aan de feestelijke aankleding.

Het weerzien van onze ereleden en oud-leden, zowel onderling als met de huidige leden was hartverwarmend. Het gaf weer eens aan wat voor unieke sociale club we zijn. Toen wethouder Arjan Noorthoek, met portefeuille Sport, gearriveerd was en ik hem geïntroduceerd had kon ik het welkomstwoord spreken en – zonder glas helaas – een toast uitbrengen op onze vereniging, onze leden en onze dierbare relaties.

De heer Noorthoek vroeg vervolgens het woord. Hij memoreerde dat hij voorafgaand aan onze receptie acte de présence had gegeven aan de suppers die wij al enige tijd kennen van hun promotieactiviteiten bij de steiger van Arie. Hij vertelde dat hij daar ook even op zo’n sup-board was gaan staan en wekte de indruk dat hij als wij hem daartoe uitgenodigd zouden hebben ook in de wherry zou zijn gestapt. De wethouder wees ons nog eens nadrukkelijk op het plaatselijke ‘Beweegteam’, het uitvoerend en ondersteunend apparaat van de gemeente dat de sportraad van dertig jaar geleden was opgevolgd. Als wethouder gaf hij ook aan een realist te zijn in politieke aangelegenheden door er op te wijzen dat er weliswaar een keuze gemaakt was voor een brug 200 meter oostwaarts van ons terrein, maar dat er volgend jaar weer verkiezingen zijn en dat je nooit weet of de wereld er dan misschien anders uit gaat zien. Evengoed suggereerde hij om zijn cadeautje – een waardecheque – te besteden aan een mooie koffiemachine, die goed zou passen in onze uit de zoutloods om te toveren koffiekamer. Bij het overhandigen van de waardecheque moest uiteraard een staatsiefoto gemaakt worden.

Na dit ceremoniële receptie-onderdeel hebben Martijn en ik de wethouder rondgeleid door onze loodsen, waarbij hij zeer geïnteresseerd onze verschillende soorten boten bewonderd heeft en heeft kunnen waarnemen dat wij dankbaar zijn voor de diverse sponsors, de ERU voorop. Dat hij de goede sfeer in onze club opgemerkt heeft liet hij duidelijk blijken door de hele receptie in ons midden te blijven.

Het behoeft geen betoog dat er na het ‘officiële’ deel van de receptie nog zo’n twee uur gefeest is, de foto’s die de lustrumcommissie gaat publiceren zullen daar wel van getuigen. Aan de feestvreugde heeft ongetwijfeld ook de muziek van het ensemble Klezbez uit Ommoord bijgedragen.

Ik was als klezmerliefhebber heel benieuwd naar dat ensemble. Helaas heb ik hen door ceremoniële taken maar weinig kunnen horen en nog minder beluisteren. Bij het inspelen hoorde ik flarden van het Israëlische Hava Nagila voorbij komen tegen het eind hoorde ik het tragikomische lied over Yoshke die het Russische leger in moet en van zijn geliefde hoort dat hij beter stevige laarzen voor zichzelf dan sieraden voor haar kan kopen. De zanger bracht het lied met het juiste relativerende drama. Graag had ik hun versie gehoord van de zigeunerliederen Amari szi amari en Djelem djelem. Dat klezmermuziek joodse bruiloftsdansmuziek is, werd aan het eind duidelijk toen een ‘bulgar’ enkele Krom-vrouwen, geheel volgens de traditie gescheiden van de mannen, op de dansvloer nodigde.

Een groepsfoto mag niet ontbreken, dat weet je pas als je vele jaren later met enige nostalgie op een feest terugkijkt. Het is best een gedoe om iedereen uit zijn gezelligheid los te rukken, maar het is ook nu weer gelukt. Van Ebart, die de foto gemaakt heeft, is helaas alleen maar een schaduw te zien. Maar zijn naam staat onder elke foto en zal niet vergeten worden!

Toen het onvermijdelijke opruimen aanbrak, hebben de laatste gasten nog even meegeholpen de wimpels weer tot keurige stapeltjes te vouwen, de vlaggen te strijken, de banieren weer in de loodsen te leggen en de botenwagens weer van buiten het terrein naar binnen te krijgen.

Lieve mensen van de lustrumcommissie, jullie hebben wederom een staaltje van jullie creativiteit, vindingrijkheid, en vooral van jullie enthousiasme laten zien. We hebben nog een prachtig evenement voor de boeg voor we het lustrum gaan afsluiten, de avondroeitocht op 8 (of 9) oktober. Wie al eens met de ‘lichtjestocht in Amsterdam’ heeft meegedaan weet wat voor sprookjesachtig effect zo’n tocht in het donker met kleine lichtjes op de boten heeft. Ik hoop dat we net als bij de onvergetelijke lustrumtocht op 4 september weer alle boten uit de kast moeten halen. En reken er maar op dat we jullie dan een open doekje gaan geven!