Categorie: laatste nieuws

Interne wedstrijden, strijdvaardig, bindend, ambitieus, vrolijk, stralend

Zaterdag 19 september streden vechtlust en eerzucht voor blik bij de interne wedstrijden van De Krom. Wedstrijden is voor de meesten van ons niet echt ‘ons ding’, we roeien graag om lekker op het water te zijn, om de conditie op peil te houden, om met de teammaatjes het beste van de roeitechniek te maken, en niet om als eerste aan de koffie te zitten na afloop van het roeien. Maar één keer per jaar wil iedereen maar wat graag aan de ander laten zien, dat ie net een beetje beter bent dan zijn maatjes. En dat deden we ook dit jaar weer in een feestelijke sfeer die nu door het prachtige nazomerweer een extra dimensie kreeg. De verenigingsvlaggen wapperden vrolijk in de stralende zon, op de Rijn raceten telkens twee boten tegen elkaar, op het jaagpad moedigden clubleden de strijders op corona-volume aan, de lunch werd dit jaar wel corona-proof geserveerd maar was door de barcommissie weer ouderwets van kwaliteit klaargemaakt.

Gelukkig is er volgend jaar weer een nieuwe kans, die in het lustrumjaar 2021 nog een extra feestelijk tintje krijgt. In principe weer de derde zaterdag van september, want ‘dan is het altijd mooi weer’.

Interne wedstrijden zijn wedstrijden met een knipoog. De knipoog van dit jaar was een houten gordijnring die nu eens niet op een Zeeuwse knol, maar in een roeiboot moest worden gestoken. De clou was om met zo hoog mogelijk snelheid op de ring af te stevenen en op tijd zo te vertragen dat je goed op de ring kon mikken. Groot was de hilariteit wanneer de ring werd gemist of in het water viel, wat 15 strafseconden opleverde. Het leek de Tour de France wel, Martijn en zijn team dat de overwinning al op zak dacht te hebben miste de ring en werd met de strafpunten tweede.

Er zijn weer veel foto’s gemaakt, die je op de volgende galerij kunt bekijken.

Roeilessen voor het Kalsbeekcollege

De laatste jaren hebben we in het voorjaar een clinic voor vierde-klassers van de Kalsbeek gedaan, eentje ‘s ochtends, ééntje ‘s middags. Kennelijk is dat voor beide partijen goed bevallen, want dit jaar kregen we het verzoek om twee sessie van elk drie lessen, nu voor eindexamenklassers te verzorgen. De eerste serie zit er op. Met enige improvisatie (de opkomst was twee keer zo groot als was afgesproken) hebben we die met coördinator Wim van der Geest, Marike Eskes, Jesta Vergnes, Henk Schwab, Helmy Smit, Jos Maas én kersvers nieuw lid, oud Triton-roeister, Karin Hoogendoorn tot een goed eind gebracht. De tweede dag zijn er twee skiffs omgegaan, maar verder heeft iedereen het droog gehouden. De laatste dag hebben we ook een C4x+ en een Twee ingezet voor leerlingen die eerder getroond hadden dat wel aan te kunnen. We hopen dat deze leerlingen na hun examen niet allemaal naar studentenroeiverenigingen gaan, maar dat er bij zijn die bij verblijf in Hotel Mama kans zien om bij ons te komen roeien.

Van de bestuurstafel

Afgelopen woensdagavond zat het bestuur weer aan het beeldscherm gekluisterd om met Zoom corona-safe te vergaderen. Het waren vooral corona-gerelateerde en corona-geinduceerde onderwerpen die de agenda bepaalden.

Evaluatie van de corona-maatregelen leerde ons, dat wij het niet slecht doen, maar ook weer niet helemaal goed. We hebben afgesproken, dat wij iedereen zullen aanspreken die zich niet goed aan de regels houdt, waarbij wij ook de commissies willen betrekken, met name de instructiecommissie en de barcommissie.

De gecombineerde vergadering van commissies met het bestuur op 11 november willen we laten doorgaan. Er wordt gekeken of dat corona-veilig op het vertrouwde adres van de kaasboerderij kan.

Via de bestuurstafel willen wij graag een wens over brengen van de technische commissie. Deze commissie werkt vraag-gestuurd via het afschrijfboek en ziet dus graag alle, ALLE, zaken via het schadeboek gemeld. Of het nu gaat om een gebroken riem, een deuk in de boeg of een gat in de huid van de boot, maar ook om een drupje olie in de hangsloten of een klemmende loodsdeur. Een van de TC-leden aanschieten met een vraag kan er toe leiden dat de vraag in het vergeetboek komt en dat wil noch de vrager, noch de TC.

FOYS, ‘focus on your sport’, is een softwarepakket dat de KNRB voor zichzelf én voor de roeiverenigingen aan het ontwikkelen is. We hebben een webinar en een videoconferentie over dit pakket gevolgd en we hebben al kunnen snuffelen aan de mogelijkheden van de delen die (vrijwel) klaar zijn. Dat is op de eerste plaats de ledenadministratie waarin naast heel nuttige ook enkele aantrekkelijke functies zitten, zoals de mogelijkheid om berichten (‘wat nog komen gaat’) als nieuws (‘wat gebeurd is’) via een Android- of Apple-app op je eigen mobieltje te lezen. Wie weet komt de volgende ‘maand’ al op deze manier naar jullie. De beslissing of we instappen laat nog wel even op zich wachten, het systeem is nog niet klaar en er zijn nog wel wat punten die nader uitgezocht moeten worden. We houden jullie op de hoogte.

2021, Hé, dat is een lustrumjaar!

We hebben een commissie die samen met activiteitenbestuurslid Marike een mooi programma gaat maken.

Avond-plassentocht 2020

Vrijdag 7 augustus hebben we met 15 Krommers in drie C4-en weer de jaarlijkse avond-plassentocht op Reeuwijk gemaakt. Het was bloedheet en ook op het water kon er menig druppeltje gezweet worden. Hanneke had voldoende water ingeslagen en er zijn geen uitdrogingsverschijnselen geconstateerd.

Deze tocht is in meer opzichten uniek: zo vlak bij huis zo’n prachtige, boeiende en uitdagende tocht, menig roeiclub is er jaloers om. Verder is het de eerste toertocht dit jaar, want alle eerdere plannen van de toercommissie zijn in het water gevallen door de coronacrisis.

Met het appje ‘Geo Tracker’ zijn de GPS-coördinaten van de trip gelogd. In het plaatje zie je de tocht en in de statistiek de ‘prestaties’. Zoals je kunt zien hebben we in onze omzwervingen welgeteld vier plassen gedaan met als prestaties: totaal 11,22 km (dus ruim onder de aangekondigde 15 km), en 2 uur en 11 minuten op het water, waarvan 1 uur 35 minuten geroeid. De maximum snelheid was 10,2 km/uur en de gemiddelde roeisnelheid was 7,04 km/uur.

Uit de foto’s die ik opgestuurd kreeg heb ik een selectie gemaakt, die naar wij verwachten een prettige herinnering voor de deelnemers biedt en voor de andere Krommers inspiratie en stimulans geeft om volgend jaar mee te doen.

De tocht werd afgesloten met 1,5 meter-borrel op ons eigen terrein. De temperatuur was behoorlijk gezakt, wat zeker niet voor de stemming gold. Hulde aan Hanneke en Wim!

Interne wedstrijden

De eerst volgende verenigingsactiviteit zijn de Interne Wedstrijden, tegenwoordig beter bekend als de ‘Kromme’ Rijn Games op de derde zaterdag in september (19 september 2020). De wedergeboorte van dit spektakel vorig jaar was een gezellige en inspirerende verenigingsactiviteit, die wij dit jaar opnieuw en weer met een knipoog gaan beleven. Natuurlijk zijn er echte roeiwedstrijden, heeft blik de vorm van een slagroomtaart, moeten onze jongsten (alweer 18+ers!) het tegen de cracks van de vereniging opnemen, maar creatieve geesten hebben weer van alles bedacht waarmee je een hoop plezier in de boot en op de wallekant kunt beleven. We onthullen nog niks, kom het vooral zelf beleven. Schrijf 19 september in je agenda! Details komen later.

Basisinstructie van start gegaan

Toen de roeisport weer voor alle meermansboten is opengesteld heeft de instructiecommissie besloten alle contacten van de open dag te vragen of er belangstelling was om te starten met de instructie. Die belangstelling was er zeker, en er kwam zo maar nog een belangstellende bij. We zijn met een klein groepje van vijf begonnen, één daarvan hebben we ondanks toezegging nog niet gesignaleerd, één heeft zich al heel snel vanwege rugklachten – hopelijk voor niet al te lange tijd – terug moeten trekken en zo zitten we nu, met een weliswaar kleine, maar heel enthousiaste groep van drie, alweer halverwege de cursus.

Oriëntatie sportopleidingen voor eindexamenkandidaten

Naast de clinic voor de vierde-klassers van het Kalsbeek-college in het kader van hun sportdag is er nu de vraag gekomen naar een leergang voor oriëntatie op de mogelijkheden van vervolgopleidingen in de sport.

Wat we tot nu voor de Kalsbeek deden, en waar we beslist mee doorgaan, is eigenlijk de clinic zoals we die wel vaker doen voor belangstellenden: showen wat we aan materiaal in huis hebben, vertellen wat roeien inhoudt en hoeveel plezier je daaraan beleeft, de roeihaal op de ergometer aanleren en de wherry in voor een tochtje tot de bocht of iets verder en weer terug. Voor de durfals is er dan nog de gelegenheid om even de skiff te proberen, meestal tot hilariteit van de wal en tot intense trots van wie het wel aangedurfd heeft.

Maar als iets heel nieuws kregen we dit jaar het verzoek van het Kalsbeek-college of wij een korte leergang konden maken voor eindexamenklassers. Het doel is voorlichting en oriëntatie op vervolgopleidingen in de sport. De clinic vonden wij daarvoor niet geschikt en dus was de keuze om meteen in de skiff te gaan gauw gemaakt. Samen met de jeugdinstructeurs zullen enkele ervaren skiffeurs de jongelui leren wat roeien op hoog niveau is en dat het de moeite waard is om om je volgstudie in de richting van de sport te zoeken. .

Het programma vindt plaats in september en oktober. We houden jullie op de hoogte.

Instaphulp

In de vorige maand heb ik de gevoelens van (sommige) mensen voor wie de instaphulp nadrukkelijk niet bedoeld is een beetje kritisch verwoord. De mening van één van onze leden voor wie de hulp wel bedoeld is duidelijk: “Door een niet te definiëren oorzaak geven het in- en uitstappen in de boot mij problemen. Gelukkig roei ik uitsluitend met Piet Snel die mij daar voortreffelijk bij helpt. Gisteren, na een periode van gedwongen rust kwam ik opnieuw naar de club om te roeien. Gedurende deze rustperiode heeft de technische commissie een voortreffelijk hulpmiddel geconstrueerd, waardoor het in- en uitstappen voor mij probleemloos kan verlopen. Chapeau hiervoor. Ik hoop dat ik door middel van dit hulpapparaat nog een aantal jaren kan blijven roeien. Nogmaals de complimenten voor de vindingrijkheid en de inzet van de technische commissie.” Een kleine demonstratie van het gebruik van dit hulpmiddel staat in deze videootjes:

Skiffen populair in coronatijd

De tijdelijke openstelling voor roeiers in eenmansboten heeft duidelijk effect gehad op S3-bevoegden die in geen jaren geskifft hebben. Na enige kilometers met klamme handjes, skiffen weer heel wat ‘oudere’ leden alsof ze nooit anders gedaan hebben. In Roei! van juni staat een interessant artikel dat wat suggestief “Rowing apart together” getiteld is. Het gaat niet om een nieuw leefstijl, maar biedt hulp voor het aangaan van een RAT-relatie, samen apart skiffen dus. Enkele uitgangspunten klinken wel heel bekend: elkaar helpen bij in- en uitstappen, elkaar uitzetten en binnenhalen. En de technische adviezen zijn voor sommige oude rotten in meermansboten ook aan het goede adres: met de vingers de halen maken, niet met de handen; niet met kracht maar light roeien. Het nieuwe normaal van ‘ga weer skiffen’ lijkt me reden te over om bij de interne wedstrijden ook dit veld open te stellen!

Vacatures

De oproep voor vrijwilligers voor onze vacatures heeft al een mooi resultaat opgeleverd. Ellen Janssen, die zich hieronder voorstelt, is onze nieuwe roeimakelaar. Wie nu een open plek heeft of een plekje in een team zoekt kan bij Ellen terecht. Leden van het team van Ard, Ebart, Ed, Hetty, Tamara willen het lustrum in 2021 voorbereiden. Henk Schwab wil gaan schrijven voor de website.

Voor vormgeving en redactie van de website zoeken we nog versterking. Wij vinden dat het ‘opschudden’ van de site hoogst noodzakelijk is. Een ‘portaal’ waar richtingwijzers staan die helpen te vinden wat je zoekt is dringend gewenst. Wie komt ons team, thans bestaand uit Arjan en mijzelf, versterken?

Nieuwe roeimakelaar stelt zich voor

Het fenomeen teammakelaar is op de website te vinden onder ploegvorming bij het kopje commissie. Ik zelf denk dat een makelaar bemiddelt tussen twee partijen die een vraag hebben. Als je een ploegje zoekt om je bij aan te sluiten dan kan je de vraag bij mij neerleggen. Ik hoop dan dat ik je kan melden dat er ook een ploegje is dat gevraagd heeft of er iemand is die graag in een ploegje zou willen roeien. Met een vraag kan je me bereiken via de mail () of je spreekt met aan als je me op de club ziet.

1 juli 2020
Secretaris

Steigers, onmisbaar, maar onbegrepen bij de buitenwereld
‘Officiële’ openbare roeisteigers zijn op de vingers van een hand te tellen. In Woerden ken ik er niet een. Ik heb er eens naar gegoogeld: als er al een roeisteiger in een ambtelijk stuk voorkomt is de meest voorkomende beschrijving ‘te hoog’, zonder dat er verder enige consequentie aan verbonden wordt. Waar de overheid watersport promoot blijkt dat de roeiers in hun lage boten al te gemakkelijk over het hoofd worden gezien.
Van de ‘officieuze’ steigers, inclusief de steigers waarvan een eigenaar niet (helemaal) duidelijk is is die bij Arie de meest bekende, onmiddellijk gevolgd door de steiger aan stuurboordwal vlak voor de brug van Nieuwerbrug.
Het is dus niet onbegrijpelijk dat roeiers zich de vrijheid permitteren om overal waar het hen uitkomt aan te leggen om te wisselen. Dat dat tot irritatie, verbazing, of een superieur afkeurende glimlach leidt, dringt over het algemeen niet door bij de roeiers.
Maar ….. toch hebben enkele leden van onze club zich de gevoelens van private steigereigenaren aangetrokken. Lees hieronder in het ‘persbericht’ van Kees, Marianne en Margreet hoe zij dat aangepakt hebben.

‘persbericht’ presentje voor de ”steigereigenaren”
Al jaren maken we (ongevraagd) gebruik van de privé-steigers van sommige mensen die aan de Rijn wonen. Op de ledenvergadering is voorgesteld om ‘hier iets aan te doen’. Kees, Marianne en Margreet vonden het de hoogste tijd om deze mensen namens De Krom persoonlijk te bedanken.

We hadden een tasje met lekkernijen, een drankje, koek, chocola, snoep en nootjes bij ons. Woensdagmiddag 11 juni zijn we met z’n drieën naar deze bewoners toe gegaan om hen te bedanken. Het gaat om de steigers vóór de Tolbrug bij Nieuwerbrug, bij de Witte Wimpel en bij Bodegraven. De bewoners waren allen zeer blij verrast met deze geste en zij stelden het zeer op prijs. Ze zeiden dat we vooral de steigers kunnen blijven gebruiken. Hier kunnen we dus met toestemming van de eigenaren aanleggen. Voor de overige steigers hebben we geen toestemming.
Eén bewoner vertelde dat hij in het begin wel vreemd opkeek, dat er ongevraagd roeiers voor zijn neus op zijn privé-steiger stonden. Nu was hij er aan gewend en mochten we gebruik blijven maken van zijn steiger. Zwaai en bedank hen vriendelijk, een klein gebaar dat geen moeite kost en voor heel wat goodwill zorgt, laten we dat zo houden!

haspels voor de waswaterslangen
Een kleine anekdote: een paar weken geleden was de ketting van het hek aan de weg niet om de beide poortdelen gelegd, zodat het hek open te duwen is en een smal persoon op het terrein kan komen.

Een ‘kritische’ blik op het hek zelf liet zien, dat de punten op het hek over enkele decimeters plat gedrukt waren. Op diezelfde dag waren de haspels weg en lagen de waterslangen wat door elkaar op de grond. Vandalisme? Politiewerk van maken? Nee, niets aan de hand. Gewoon de ketting buiten langs het hek en dan het hangslot sluiten. De punten op het hek waren er al toen het hek (tweedehands) geplaatst werd.

En de haspels? Die waren gedemonteerd om ontroest en weer fris in de rode verf te worden gezet.

terug op het honk
Als je eenmaal met het roeivirus bent besmet kom je er nooit meer vanaf, zo lijkt het wel. In de afgelopen weken mochten we weer enkele oud-leden verwelkomen, voor onbepaalde tijd of voor zolang een situatie niet verandert. Voor onbepaalde tijd schreven Maaike en Oene Jeljer weer in en lieten zich weer zien in de skiff. Wat erg leuk was was de terugkeer na meer dan 10 jaar van voormalig jeugdlid Vera. Door de coronacrisis tijdelijk niet op haar vaste werkstek in Afrika wisselt ze ‘thuis’ werken via internet af met roeien bij onze club. Vera is nog van de club ‘voormalige jeugd’ die nog actief, zeg maar fanatiek, trainde voor wedstrijden en die heel wat blik heeft binnen gehaald. Vera stelt zichzelf voor in het volgend bericht. André heeft nog een foto van Vera uit zijn privé-archief gevonden.

Mooie dingen in tijden van corona: na ruim 11 jaar weer roeien bij De Krom
Laatst vond ik mijn oude jeugdvaardigheidsdiploma van de KNRB weer terug, op 9 september 2006 als lid van De Krom roeide ik 12km in een skiff in 1 uur, 19 minuten en 29 seconden. Ik was toen 14 jaar. Eerder had ik via een jeugdvriendin kennis gemaakt met het roeien en al snel werden we lid van De Krom.
Met veel plezier hebben we toen zo’n drie jaar geroeid bij De Krom. Er waren meer jonge roeiers, en leuke mensen die ons wilden coachen. Al snel roeiden we vooral veel in de dubbel vier en werden we gecoacht door Jan Overgoor. Ik herinner me veel lol en zweet, kreten zoals ‘op die benen!’ en ‘ogen in de boot!’, roeien onder alle weersomstandigheden, en als we in de winter het water niet op konden, ergometertrainingen in een loods aan de Prinsenlaan.

Er waren wedstrijden en trainingskampen die een grote indruk hebben achter gelaten, met name een jeugd trainingskamp bij Vidar in Tilburg met verblijf in de Beekse Bergen, de wedstrijden Head of the River Amstel en de Heineken Roeivierkamp, het NK indoorroeien, en zenuwachtig voor het eerst op de Bosbaan. Ook zal ik niet vergeten dat onze coach na een van deze wedstrijden op de terugweg de verkeerde brandstof in zijn auto deed en we uren bij een tankstation langs de snelweg hebben gewacht. Ik denk dat hij zich dat ook nog wel herinnert, we hebben veel gelachen.
Het zal in 2009 zijn geweest dat er toch een eind kwam aan ons lidmaatschap. We gingen onze eigen wegen en groeiden uit de jeugd. Elk studerend jaar heb ik roeien overwogen, maar het verenigingsleven er omheen trok me niet. Ik ga later wel weer roeien, dacht ik.
En ‘later’ blijkt nu. Wonend en werkzaam in het buitenland verblijf ik door corona omstandigheden weer bij mijn ouders op Barwoutswaarder. Fietsend langs de Oude Rijn zag ik wat roeiers en dacht ineens, waarom stuur ik De Krom niet een berichtje, misschien kan ik weer eens roeien! En zo het geschiede.

jaarkalender
Herinner je je nog hoe het bestuur op de ledenvergadering aandacht vroeg voor de jaarkalender als hulpmiddel voor planning en coördinatie van de verenigingsactiviteiten? Daar zit zomaar een coronagat van drie-en-een-halve maand in. Bij het cancelen van de vrijwilligersborrel kreeg ik zelfs een mailtje dat het betrokken lid niet eens wist dat er een borrel gepland was. Ik roep jullie op om de jaarkalender nog eens kritisch door te lezen op actualiteit en waar nodig voor een update te zorgen.

vacatures
Wij hebben nog niet zo veel reacties op de vacatures in mijn vorige ‘maand’ gehad. En dat is jammer, want onze club heeft mensen hard nodig voor enkele heel aantrekkelijke vrijwilligerstaken. Wie droomt er niet van de prins of prinses te zijn op het hoogtepunt van ons lustrum volgend jaar? Blijf niet dromen, maar meld je aan, onze club heeft je hard nodig! Ook de versterking van de websiteredactie blijft nog wat achter. De teammakelaar is weliswaar niet een heel nieuw fenomeen, maar misschien is het gezegde ‘onbekend maakt onbemind’ de reden dat we nog nog geen respons hebben gehad. Wie waagt de sprong?

instaphulp
Stevig in het beton gegoten staat hij daar, de lang verwachte instaphulp. Weliswaar niet op de plek naast de zoutloods waarvan ik begrepen had dat hij gepland was, maar een meter of twee naast de helling naar het vlot. De ervaring tot nu toe met de skiffs is, dat je heel goed moet uitkijken hoe je loopt, want een botsing is niet uitgesloten. Met de dubbeltwee’s die na 1 juli weer in de vaart zijn wordt het dus dubbel goed uitkijken. Het handhaven van het verbod om een gladde vier aan ons haventje te water te laten is nu wel een stuk gemakkelijker geworden.