Op 25 september heeft het bestuur vergaderd. Naast de
‘standaard-agendapunten’ is aandacht aan het volgende besteed.
Huis en tuin Er is in het verleden al veel nagedacht en gepraat over met name de zoutloods en de zithoek, waarbij de ideeën over de zithoek alle richtingen op springen en waarbij de onzekerheid die de ‘brug’ veroorzaakt ook een rol speelt. Ons bestuur heeft besloten dat er een enquête over de aankleding van ons terrein komt waarvan de resultaten op de ledenvergadering van 2020 worden gepresenteerd. De commissie Huis en Tuin heeft gevraagd of de commissie tot een WERK-groep kon worden uitgebreid. Het doel is dat kleine klussen snel uitgevoerd kunnen worden zonder oproep aan de hele vereniging. Voor grote klussen als ‘groot onderhoud’ van de tuin en de grote schoonmaak zullen ook in de toekomst als vanouds alle leden worden aangeschreven. Het bestuur stemt van harte in met dit voorstel.
Opzegregeling Wat niet alleen het bestuur maar de hele vereniging natuurlijk het liefste ziet is dat op de Nieuwjaarsbijeenkomst iedereen nog aan boord is. Maar de werkelijkheid is dat we ook leden kwijt raken, bij de jeugd omdat ze naar een studentenvereniging overstappen, helaas bij sommigen omdat de gezondheid te wensen over laat, of dat het roeien je toch minder boeit dan je aanvankelijk dacht. Het is belangrijk dat je het afscheid van leden op een goede manier regelt. De statuten zijn daar heel helder in, maar wie leest die nu? Daarom heeft het bestuur besloten een en ander in klare taal op te schrijven, op de website te publiceren en de leden tijdig te informeren over de formele termijnen.
Reorganisatie Veiligheid Er zijn wat ontwikkelingen in het domein van de veiligheid. Onze veiligheidscoördinator heeft ons bericht, dat hij uiterlijk op de ledenvergadering in maart het stokje wil overdragen aan een opvolger. Enkele leden die in het bezit van een sloep zijn hebben ons laten weten, dat ze bereid zijn om te helpen een omgeslagen skiff of dubbeltwee weer veilig naar de roei terug te slepen. Deze twee ontwikkelingen hebben ons bestuur op het idee gebracht dat uitbreiding naar een niet alleen denkende maar ook assisterende veiligheidscommissie een goed idee zou zijn. De secretaris die de portefeuille veiligheid onder zijn hoede heeft gaat een dergelijke commissie samenstellen en handen en voeten geven.
Onderwerpen
gecombineerde bestuur-commissiesvergadering Op
donderdag 7 november
komen bestuur en commissarissen, coördinatoren en contactpersonen
weer bij elkaar voor de jaarlijkse
gecombineerde vergadering van bestuur en commissies. Waar we dit jaar
naast de berichten uit de commissies aandacht
aan willen besteden is het verder uitwerken van de jaarkalender. Het
bestuur denkt dat het mogelijk moet zijn om heel
vroegtijdig al, soms
globaal, soms precies,
een datum aan een activiteit, evenement of wedstrijd te hangen. De
vraag is welke dingen zetten we er
wel en welke er niet op, welke externe
gebeurtenissen als wedstrijden zijn relevant voor ons
en dergelijke.
Wat een uitgelezen dag, wat een prachtig weer, wat een uitbundig feest, wat een fantastische vereniging, wat een geweldige leden, wat een ‘heerlijke’ dames van de lunch, wat een deskundige wedstrijdleiding, woorden schieten te kort om de euforie van de ‘Kromme’ Rijn Games van zaterdag 21 september te beschrijven.
Rond 10 uur was de wedstrijdorganisatie al druk in de weer met het ophangen van de verenigingsvlag, met het klaar zetten van de fleurige, uit de mottenballen gehaalde banners van het vorige lustrum en met het plaatsen van de boeien midden op het water voor de behendigheidswedstrijd.
Bij het keukentje werden alle heerlijkheden uitgestald, werden kannen met koffie klaar gemaakt, buiten werd de parasol uitgeklapt, de kussens in de stoelen gelegd, de kopjes klaar gezet. Alles straalde de belofte van een geweldige dag voor de deelnemers en belangstellenden die langzaam kwamen binnendruppelen.
Terwijl iedereen
genoot van de koffie, de Heel-Holland-Bakt-waardige cake met
kersenvulling en de genoeglijke conversatie mocht ik de spelen openen
namens onze voorzitter, die helaas ook in het weekend aan de
stikstofproblematiek in Den Haag gekluisterd was. Vóór
wedstrijdleider Wim van der Geest de opzet van het programma toe ging
lichten, complimenteerde hij met een vermakelijke verspreking de
‘heerlijke dames van de lunch’, een uitdrukking die we er in gaan
houden. Daarna volgde het programma. De teams waren de avond tevoren
al zo zorgvuldig samengesteld, dat in principe elk team de potentie
had om eerste te worden. Elk team moest twee heats van 400 meter
roeien, één keer in De Bas met kleine bladen en één keer in De
Nes met big blades en één rondje in een wherry om de twee boeien –
in de vorm van lege cola-flessen – heen. De tijden zouden worden
opgeteld en de kortste tijd zou blik trekken in de Krom-traditionele
vorm van een cake.
En dan barst de
wedstrijd los. Twee teams stomen op richting Nieuwerbrug, vergezeld
van supporters op de fiets en de wedstrijdleiding. In gespannen
afwachting staan de andere leden op het bruggetje, bij het vlot, waar
de finish is. En zo gaat het door, steeds de volgende twee teams,
steeds de supporters overal op het jaagpad, steeds mensen die
genoeglijk met elkaar aan het kouten zijn, steeds mensen die even nog
een bakkie doen, en steeds fietsers, wandelaars die zich een weg door
de haag van Krommers heen wurmen, en steeds vele sloepjes en jachtjes
op het water, alles met luide aanmoediging en handgeklap en het
geheel onder een stralende zon en bij een verkoelende zuidoostenwind.
Sterke verhalen doen
de ronde, hoe je je tegenstander kunt beïnvloeden, een beetje
goedmoedige intimidatie, een emmertje onder het water aan het
roertje, én een nieuwe truc: het bankje achterstevoren op de
sliding, wat in de opwinding van de strijd niet wordt opgemerkt. Dat
het werkt is deze zaterdag duidelijk gebleken, het slachtoffer
schuift bij de start van zijn bankje en laat de wedstrijd over aan
zijn drie maatjes, die van geen ophouden weten en al met al nog een
aardige tijd neerzetten ook.
Steeds opnieuw gauw
even naar het scorebord, dat op een stuk behangpapier is neergekalkt,
kijken hoe je ervoor staat, of er bij de tweede heat nog wat winst te
behalen is. Bij alle plezier en goedmoedigheid is het leuk om te zien
hoe gemotiveerd, ja zelfs fanatiek de teams zijn, winnen is nog
leuker dan meedoen.
Na de
snelheidswedstrijden wordt alles in gereedheid gebracht voor de
behendigheidswedstrijd. Een boei die door een onoplettende (laten we
het daar maar op houden) schipper is overvaren en meegesleurd moet
vervangen worden, dus kruipt Henk Schwab weer in de Kerverland om de
boei te plaatsen.
Inmiddels kondigt de
trek in de door Margreet en haar team zeer goed verzorgde broodjes
zich aan en sluipen verschillende, vooral jongere personen naar de
keukenafdeling in loods 2 om sneaky een broodje mee te pikken.
Grootmoedig staat Margreet deze schending van het programma toe en
wordt er al ruim voor de geplande lunchtijd een aanval op het buffet
gedaan. Overal op het terrein en het jaagpad zie je aan een broodje
knabbelende roeiers, wat weer een stimulerend effect op de anderen
heeft.
Na deze versterking
van de inwendige mens kan de behendigheid beproefd worden. Een hoge
snelheid bij het roeien is eerder contraproductief, want het gaat er
om hoe snel je met ronden om de boei heen komt. Met een stevige
oostelijke wind verkijk je je gemakkelijk en wie de boei raakt is
gediskwalificeerd. Beide boeien liggen nog geen 80 meter van elkaar
dus het publiek heeft zich bij het vlot verzameld, geniet van het
amusante schouwspel en moedigt beide teams aan. Over het verloop valt
niets te zeggen, wie de ene boei soepel gerond heeft blijkt hopeloos
in de knoop te komen met gekruiste riemen, zich de longen uit het
lijf schreeuwende stuurlieden en slecht luisterende roeiers.
Na het laatste
wedstrijdprogrammapunt splitsen zich de geesten, de een gaat de boten
uit het water halen, wassen en opruimen, de wedstrijdleiding gaat
zich over de resultaten buigen, de heerlijke dames van de lunch
werken nu aan de nazit-met-borrel en de overigen verliezen zich in
een gezellige conversatie.
En dan komt Wim met de uitslag …. en een verrassing. Uiteraard heeft de jeugd op alle fronten gewonnen, zij krijgen de cake, maar …. alle fronten? De wedstrijdleiding heeft nog een opvoedkundig programmapunt, of is het een lesje in nederigheid: de jeugd moet tegen de veteranen. André en Wim, nog geen week geleden eerste geworden in de dubbeltwee bij de Goudse Mijl, Leo Bom en Henk Schwab, die hun sporen in het wedstrijdgebeuren wel hebben verdient gaan tot besluit roeien tegen het aanstormend talent.
Maar de jeugd bereidt zich goed voor. Marijn heeft de speciale toeter in de loods gevonden en zet een indrukwekkende stuurman neer, die zich de longen uit het lijf schreeuwt. Maar verschil moet er zijn, waar de ene boot splashend voortploetert glijdt de veteranenboot met Renate op stuur met meer dan twee bootlengtes verschil over de finish. Het plezier bij de jeugd is er niet minder om!
En dan komt de ‘rekening’, deze staat uiteraard op nul, maar de vrijwillige bijdrage is niet alleen bijdrage in de kosten maar ook een blijk van waardering voor het geweldige werk van onze heerlijke dames. Bij het voor gesloten verklaren van de spelen wijs ik dus nog even op de betreffende kist.
Velen dragen bij, en voor wie geen geld bij zich had hebben we onze verenigingsrekening voor een vrijwillige bijdrage nog even opengesteld.
Helemaal op zijn
plaats is een woord van dank aan André, Wim en Henk voor jullie
voortreffelijke voorbereiding en leiding van de wedstrijd, aan
caterende heerlijke dames Margreet, Tineke en Liesbeth voor de
huisgemaakte taarten, quiches en pizza’s en voor de geweldige
lunch. Maar jullie allemaal, enthousiaste tachtig-plussers en
pensionado’s, viriele (m) en lieftallige (v) vijftig-minners,
aanstormend jeugdig talent: zeer bedankt voor jullie inzet en
deelname. Volgend jaar weer spelen, minstens net zo goed als de
editie 2019!
Zondag 15 september zijn de Balans en de Prestige op de botenwagen
geladen en richting Reeuwijkse Plassen vervoerd om ingezet te worden bij de
Goudse Mijl. Een wedstrijd met de afstand van 1609 meter.
André en Wim bemanden de Balans en Lenie en ik roeiden in de Prestige.
Lenie en Anne in de Prestige aan de steiger
De omstandigheden waren goed. Mooi helder en zonnig weer en voor we
begonnen leek het behoorlijk windstil.
Er waren een aantal roeikameraden van de Krom aanwezig om ons aan te
moedigen, dat was heel fijn en motiverend. Zij hebben vanaf het terras in het
zonnetje de wedstrijd gevolgd, verrekijkers in de aanslag.
Lenie en Anne, klaar voor vertrek
Lenie en ik waren om half 11 ingedeeld. Onze start was verre van
optimaal. Het was lastig om de boot recht te leggen, omdat de wind was
opgestoken en schuin van achteren kwam. Voor we goed en wel gereed lagen, was
het startsein al gegeven! We hadden nog zo op onze startjes getraind. Helaas
konden we deze dus niet in de praktijk brengen. Maar enfin, we hebben zeker ons
best gedaan en lekker geroeid. In de juiste baan blijven was lastig, omdat de
boeien aardig ver uit elkaar lagen. We zijn echter in de goede baan gefinisht
en kwamen in ieder geval niet als laatste over de ‘streep’. We werden 9e van de
12 in onze categorie. Dus geen eremetaal voor ons, maar het was erg leuk om mee
te doen. En de voorpret en het trainen voor deze wedstrijd vonden we minstens
zo belangrijk!
Na ons waren de mannen aan de beurt. Zij hebben geroeid zoals ze altijd
roeien: krachtig halen, stug doorgaan en alles geven! Zij hebben de eer van de
vereniging gered en zijn 1e geworden. Super geroeid mannen en we zijn met zijn
allen trots op jullie prestatie! Gefeliciteerd Wim en André!
André en Wim na de wedstrijd
Volgend jaar weer en met een grotere afvaardiging van de Krom? Dat zou
top zijn!
