Henk Schwab
31 augustus 2021
Met de tiende editie van de Haegsche Bluf Marathon viert Rv De Laak haar 110-jarig bestaan op 21 augustus. Een goede reden om naar de hofstad af te reizen voor een tocht van exact 54 km. Terwijl De Krom toch een toervereniging is, was de deelname beperkt tot een c2x en een combinatie wherry. The usual suspects: Renate en André Derksen, Wim van Geest en Henk Schwab. De laatstgenoemde maakte deel uit van de combinatie Pontos, De Grift en Nautilus in de wherry. Per definitie start de wherry in het prestatieveld om 8.00uur na een stuurliedenvergadering om 7.30uur met aanwijzingen zoals wanneer je niet onder de hoogspanningskabels roeit, zit je fout en degelijke. De C2x+ met André c.s. start een poosje later om half tien zodat de finishtijden niet al te ver uit elkaar komen te liggen en het team uitgerust en uitgeslapen aan de wedstrijd kan beginnen. Zie de fruitig frisse koppen bij de start.
Vanaf het Laakkwartier door Moerwijk dan het kassengebied van het Westland waar schrijver dezes nog in Poeldijk en Naaldwijk kinderarbeid heeft verricht met het plukken van tomaten en waarschijnlijk valt nu nog het groene gif in het celweefsel te constateren. Langs Monster en ‘s-Gravenzande met het mooiste strand van Den Haag richting ‘t Woudt.
De neutralisatie bij Schipluiden en de brug, die door mensen van restaurant Indigo wordt geopend, benutten we om aan te leggen voor warme chocoladedrank, koffie, sorbet en appelgebak.
De smalle grachten en het drukke bootverkeer leverde in Delft enige vertraging op maar dan zijn de buitenplaatsen aan de Vliet in Voorburg helemaal de moeite waard.
De wedstrijdploeg heeft er dan vijf uur een stief kwartiertje over gedaan voor het glaasje Kruide Baggâh naar binnen kon worden geslagen, de wherry een uur en en vijftien minuten langer.
De goed op elkaar ingespeelde wedstrijdploeg heeft ongetwijfeld veel baat gehad bij de eigen verenigingsboot, voordelen die de combi niet heeft gehad, voor mij nog een het moeten missen van de eigen riemen. Wat daar allemaal van zij, het blijft een waarlijk mooie tocht die zeker niet te lang is voor de willekeurige toerroeier (feitelijk 27km).
Bijzonder aardig is dat het roeiersmaal, een indische selamatan voor het honderdtien jarig bestaan, van grote klasse was, zegt de oude indo. Dus ook deze marathon is voor herhaling vatbaar.
Nagekomen bericht van de secretaris: oud-lid Robert Scheen, thans bij de Goudse Roei en Zeil, stuurde ons nog een videootje. Click hier.