Een mooie traditie moet je in ere houden, dus ook in dit lustrumjaar hebben we de Kromme Rijn Games gewoon door laten gaan. Kersvers staat nog in ons geheugen de lustrumtocht en -barbecue van twee weken geleden. Vandaag staat aansluitend op de Games de ‘ceremoniële’ lustrumreceptie op ons te wachten. Toch hadden we op de Games een mooie opkomst van zo’n dertig enthousiastelingen.
De wedstrijden waren zoals gewoonlijk in twee delen, de C4-en om de snelheid en het ringsteken om de behendigheid, of liever nog om de hilariteit. Het programma werd ook dit jaar weer aangevuld met een geweldige lunch.
We zeggen wel dat de Games wedstrijden-met-een-knipoog zijn. Iedereen mag mee doen, ook de leden die net hun basiscursus hebben afgerond. Door een zo evenwichtig mogelijke bootindeling worden de kansen zo eerlijk mogelijk gemaakt. Maar lekker fanatiek roeien en de wil om de eerste te worden geven wel een wedstrijd-karakter. Je streed voor gelijke kansen ook dit jaar weer in twee races, eerst in de De Bas met Cécile aan het roer en dan in De Nes met Renate op stuur (of omgekeerd). Renate instrueerde alle teams met het oefenen van de wedstrijdstart – half half driekwart heel – en benadrukte dat het beheerst oprijden en het volgen van de slag bepalend zijn voor succes. En met alle goede begeleiding kan het nog gebeuren dat je in je enthousiasme een riem zo verkeerd weet te krijgen dat de dol openbreekt of dat je van je bankje schuift. Dan is de poedelprijs je deel.
Bij het ringsteken gaan de vier roeiers van elk team, nu zonder besturing door Renate of Cécile, in de wherry Rietveld, twee roeiers, één stuurman en één steker.
De regels zijn duidelijk, maar kennelijk voor sommige wat minder goed scorenden aan commentaar onderhevig. Uw secretaris en zijn team overkwam dat. Als je de ring wel van zijn bevestiging los krijgt, maar als die daarbij in het water valt in plaats van aan de stok komt, krijg je dan dezelfde 15 seconden straf als wanneer je de ring überhaupt niet raakt? De wedstrijdleiding was onverbiddelijk! De teleurstelling groot, maar de hartverwarmende reacties van het publiek, tevens je tegenstanders, maakten veel goed.
De lunch was ook dit jaar weer een topprestatie van Margreet en haar team. Deze keer zat er zelfs pain au raisin bij, een heerlijkheid waar ik mij net als in Frankrijk maar wat graag aan te buiten ga. Dit en de broodjes kregen gretig aftrek.
Intussen maakte de wedstrijdcommissie de balans op: de drie scores werden bij elkaar opgeteld en dat leidde tot het uitroepen van Adry, Arnold, Marike, Richard als winnaar. Hun namen komen op de wisselbeker.
